Ademhaling bij Stokstaartjes
Stokstaartjes zijn zoogdieren. Dit betekent dat hun ademhaling veel lijkt op de manier van ademhalen bij de mens, aangezien mensen ook zoogdieren zijn.
Stokstaartjes hebben net als alle andere organismen zuurstof nodig. Dit doen ze door zuurstof in te ademen. Zuurstof is nodig omdat er constant in het lichaam van het stokstaartje verbranding plaatsvindt. Verbranding vindt plaats in de cellen. Dit is nodig om het lichaam van het Stokstaartje op een constante temperatuur te houden en voor andere dingen zoals bewegen. Bij de verbranding bij een Stokstaartje ontstaan er verbrandingsproducten. Verbrandingsproducten zijn de stoffen die ontstaan bij verbranding. Verbrandingsproducten van Stokstaartjes zijn H2O, CO2 en Energie. Bij een inademing neemt een Stokstaartje zuurstof op. Bij een uitademing ademt een Stokstaartje CO2 uit. Voor de verbranding in het lichaam van een Stokstaartje is brandstof nodig. De brandstof die een Stokstaartje maar ook mensen gebruiken, is Glucose.
Hoe zien de ademhalingsorganen van Stokstaartjes eruit?
Stokstaartjes zijn zoogdieren. Dit betekent dat ze net als mensen longen hebben. Vanaf de keel af gezien zien de longen er zo uit: Als eerste hebben we de luchtpijp. De luchtpijp vertakt in twee bronchiën. De bronchiën vertakken weer in lonblaasjes. De longblaasjes liggen in trosjes bij elkaar. Om de longblaasjes liggen bloedvaten. In deze bloedvaten vindt gaswisseling plaats. Daar later meer over. De bouw van een long is te vergeljken met de bouw van een bloemkool. Een bloemkool heeft een stronk die zich vertakt. De vertakkingen eindiggen in de bloemkoolroosjes. In een long vertakt de Bronchie zich. De vertakkingen eindigen in trosjes longblaasjes.
Een stokstaartje ademt in. De lucht komt via de luchtpijp in de longen terecht. De luchtpijp vertakt in de bronchiën. Hier gaat de lucht naartoe. De bronchiën vertakken in de longblaasjes. Om de longblaasjes liggen allemaal bloed vaatjes. Als de lucht in de longblaasjes is gekomen, vindt er gaswisseling plaats. Bij gaswisseling gaat er koolstofdioxcide (CO2) van het bloed naar buiten en zuurstof (O2) van buiten via het bloed naar de longblaasjes toe. Gaswisseling is heel belangrijk want anders zou het bloed vol CO2 blijven zitten. En zou het Stokstaartje sterven.
Een inademing van een Stokstaartje stap voor stap beschreven:
1. Een Stokstaartje ademt in.
2. Lucht gaat via de luchtpijp naar de bronchiën.
3. Lucht komt in de Longblaasjes.
4. Zuurstof komt in het bloed terecht.
Een uitademing van een Stokstaartje stap voor stap beschreven:
1. Koolstofdioxcide gaat van het bloed naar de longblaasjes.
2. Via de longblaasjes gaat de CO2 naar de bronchiën.
3. Daarna gaat de lucht via de luchtpijp naar buiten en heeft het Stokstaartje uitgeademd.
Voor een animatie van de werking van de longen kijk bij deze link:
https://www.bioplek.org/animaties%20onderbouw/longblaasjeeenv.html
Stokstaartjes maken speciale geluiden. Bijvoorbeeld als ze de rest van de groep willen waarschuwen. Ze maken bijvoorbeeld een fluitend geluid, dat 'opgepast' betekent, en een blaffend geluid, waarna de waarschuwer en de rest van de groep rennen voor hun leven. Een stokstaartje heeft stembanden. Deze gebruikt hij om geluiden te mken bijvoorbeeld de geluiden die hier boven beschreven zijn. Voor het maken van deze geluiden gebruiken ze niet alleen hun stem maar ook andere dingen. Bijvoorbeeld de vorm van hun mond. Als het Stokstaartje geluid wilt maken, brengt het de stembanden dicht bij elkaar. De lucht die er bij het ademen door stroomt brengt de stembanden in trilling. Er ontstaat geluid. Als de stembanden strak gespannen staan trillen ze sneller als er lucht langsgaat en ontstaat er een hogere toon. Als de stembanden niet tot licht gespannen staan ontstaat er een lagere toon.
Bronnen:
